Le versioni di greco di Arriano e le traduzioni in italiano

Εμοι δε Ερατοσθενης ο Κυρηναιος πιστοτερος αλλου εστω, οτι γης περιοδου περι εμελεν Ερατοσθενει. Ουτος απο του ορεος του Ταυρου, ινα του Ινδου αι πηγαι, παρ' αυτον τον Ινδον ποταμον ιοντι εστε επι την μεγαλην θαλασσαν και του Ινδου τας εκβολας μυριους σταδιους και τρισχιλιους την πλευρην λεγει επεχειν της γης της Ινδων. Ταυτησι δε αντιπορον πλευρην ποιεει την απο του αυτου ορεος παρα την εωην θαλασσαν, ουκετι ταυτη τη πλευρη ισην, αλλα ακρην γαρ ανεχειν επι μεγα εισω εις το πελαγος, ες τρισχιλιους σταδιους μαλιστα ανατεινουσαν την ακρην ειη αν ων αυτω η πλευρη της Ινδων γης η προς εω μυριους...

Πολλα δε και αλλα οιδα αναγεγραμμενα υπερ της Αλεξανδρου τελευτης, και φαρμακον οτι επεμφθη παρα Αντιπατρου Αλεξανδρω και εκ του φαρμακου οτι απεθανε· και το φαρμακον οτι Αριστοτελης μεν Αντιπατρω εξευρε δεδοικως ηδη Αλεξανδρον Καλλισθενους ενεκα, Κασανδρος δε ο Αντιπατρου εκομισεν οι δε και οτι εν ημιονου οπλη εκομισε και τουτο ανεγραψαν. Δουναι δε αυτο Ιολλαν τον αδελφον τον Κασανδρου τον νεωτερον ειναι γαρ οινοχοον βασιλικον τον Ιολλαν και τι και λελυπησθαι προς Αλεξανδρου ολιγω προσθεν της τελευτης· οι δε και Μηδιον μετασχειν του εργου, εραστην οντα του Ιολλα· και αυτον γαρ ειναι τον εισηγητην...

Εγω δε οποια μεν ην Αλεξανδρου τα ενθυμηματα ουτε εχω ατρεκως ξυμβαλειν ουτε μελει εμοιγε εικαζειν, εκεινο δε και αυτος αν μοι δοκω ισχυρισασθαι, ουτε μικρον τι και φαυλον επινοειν Αλεξανδρον ουτε μειναι αν ατρεμουντα επ' ουδενι των ηδη κεκτημενων, ουδε ει την Ευρωπην τη Ασια προσεθηκεν, ουδ' ει τας Βρεττανων νησους τη Ευρωπη, αλλα ετι αν επεκεινα ζητειν τι των ηγνοημενων, ει και μη αλλω τω, αλλα αυτον γε αυτω εριζοντα.

Αλεξανδρον δε ποθος ελαβεν ιδειν τον χωρον, οπου τι να υπομνηματα του Διονυσου οι Νυσαιοι εκομπαζον. Ελθειν τε ες το ορος τον Μηρον ξυν τοις εταιροις τοις ιππευσι και τω πεζικω αγηματι και ιδειν κισσου τε αναπλεων και δαφνης το ορος και αλση παντοια· και ιδειν συσκιον, και Θηρας εν αυτω ειναι θηριων παντοδαπων. Και τους Μακεδονας ηδεως τον κισσον ιδοντας, οια δη δια μακρου οφθεντα (ου γαρ ειναι εν τη Ινδων χωρα κισσον, ουδε ιναπερ αυτοις αμπελοι ησαν) στεφανους σπουδη απ' αυτου ποιεισθαι, ως και στεφανωσασθαι ειχον, εφυμνουντας τον Διονυσον τε και τας επωνυμιας του θεου ανακαλουντας. Θυσαι τε...

Αυτος δε προς τω Ταναιδι ποταμω επενοει πολιν οικισαι, και ταυτην εαυτου επωνυμον. Ο τε γαρ χωρος επιτηδειος αυτω εφαινετο αυξησαι επι μεγα την πολιν και εν καλω οικισθησεσθαι της επι Σκυθας, ειποτε ξυμβαινοι, ελασεως και της προφυλακης της χωρας προς τας καταδρομας των περαν του ποταμου εποικουντων βαρβαρων. Εδοκει δ' αν και μεγαλη γενεσθαι η πολις πληθει τε των ες αυτην ξυνοικιζομενων και του ονοματος τη λαμπροτητι. Και εν τουτω οι προσχωροι τω ποταμω βαρβαροι τους τε τα φρουρια εν ταις πολεσι σφων εχοντας στρατιωτας των Μακεδονων ξυλλαβοντες απεκτειναν και τας πολεις ες ασφαλειαν τινα μαλλον...