Le versioni di greco di Esopo e le traduzioni in italiano

Αλιευς αυλητικης εμπειρος, αναλαμβανων αυλους και τα δικτυα, παρεγιγνετο εις την θαλασσαν και το μεν πρωτον ηδε, νομιζων αυτοματους προς την ηδυφωνιαν τους ιχθυας εξαλλεσθαι. Ως δε αυτου επι πολυ διατεινομενου, ουδεν περας ηνυετο, αποτιθεμενος τους αυλους ανελαμβανε το αμφιβληστρον και βαλλων κατα του υδατος πολλους ιχθυας ηγρευεν. Εκβαλλων δε αυτους απο των δικτυων επι την ηιονα, ως εβλεπε τους ιχθυας σπαιροντας, εφη· «Τω κακιστα ζωα, υμεις, οτε μεν ηυλουν, ουκ ωρχεισθε, νυν δε, οτε πεπαυμαι, τουτο πραττετε». Προς τους παρα καιρον τι πραττοντας ο λογος ευκαιρος.

Αροτης λυσας το ζευγος επι ποτον απηγαγε. Λυκος δε λιμωττων και τροφην ζητων, ως περιετυχε τω αροτρω, το μεν πρωτον τας των ταυρων ζευγλας περιελειχε, λαθων δε κατα μικρον, επειδη καθηκε τον αυχενα, ανασπδν μη δυναμενος επι την αρουραν το αροτρον εσυρεν. Ο δε αροτης επανελθων και θεασαμενος αυτον ελεγεν· «Ειθε γαρ, ω κακη κεψαλη, καταλιπων τας αρπαγας και το αδικειν επι το γεωπονειν τραπειης». Ουτως οι πονηροι των ανθρωπων, καν χρηστοτητα επαγγελλωνται, δια τον τροπον ου πιστευονται.

Ζευς αγασαμενος αλωπεκος το συνετον των φρενων και το ποικιλον το βασιλειον αυτη των αλογων ζωων ενεχειρισε. Βουλομενος δε γνωναι ει την τυχην μεταλλαξασα μετεβαλετο και την γλισχροτητα, φερομενης αυτης εν φορειω κανθαρον παρα την οψιν αφηκεν. Η δε αντισχειν μη δυναμενη, επειδη περιιπτατο τω φορειω, αναπηδησασα ακοσμως συλλαβειν αυτον επειρατο. Και ο Ζευς αγανακτησας κατ' αυτης παλιν αυτην εις την αρχαιαν ταξιν απεκατεστησεν. Ο λογος δηλοι, οτι οι φαυλοι των ανθρωπων, καν τα προσχηματα λαμπροτερα αναλαβωσιν, την γουν ψυσιν ου μετατιθενται.

Αιλουρος ακουσας οτι εν επαυλει ορνεις νοσουσι, σχηματισας εαυτον εις ιατρον και τα της επιστημης προσφορα αναλαβων εργαλεια παρεγενετο και στας προ της επαυλεως επυνθανετο αυτων, πως εχοιεν. Αι δε υποτυχουσαι· «Καλως», εφασαν, «εαν συ εντευθεν απαλλαγης». Ουτω και των ανθρωπων οι πονηροι τους φρονιμους ου λανθανουσι, καν τα μαλιστα χρηστοτητα υποκρινωνται.

Αροτης ελυε ξο ζευγος και απηγε εις το πινειν λυκος δε λιμωσσων τροφην εζητει και, περιτυγχανων τω αροτρω, το μεν πρωτον τας των ταυρων ζευγλας περιελειχε, κατα δε μικρον καθηκων τον αυχενα, ανασπαν μη δυναμενος, επι την αρουραν το αροτρον εσυρεν. Ο δε αροτης επανερχεται και τον λυκον θεωμενος ελεγε· «Ειθε γαρ, ω κακη κεφαλη, κολαζοιτο τη κακοπραξιοτ νυν δε καταλειπουν τας αρπαγας και αδικιας επι το γεωπονειν αν τρεποιτο, αλλα δηλον εστι οτι ου δυναται κακη φυσις μεταλλασσεσθαι». Ο μυθος δελοι οτι οι πονηροι των ανθρωπων, και οτε την δικην διδοασιν, ουκ οικτιζονται.