Le versioni di greco di Platone e le traduzioni in italiano

Εστιν ουν τουτο Ομηρου εγκωμιον εις Μινων δια βραχεων ειρημενον, οιον ουδ'εις ενα των ηρωων εποιησεν Ομηρος. Οτι μεν γαρ ο Ζευς σοφιστης εστιν και η τεχνη αυτη πογκαλη εστι, πολλαχου και αλλοθι δηλοι, αταρ και ενταυθα. Λεγει γαρ τον Μινων συγγιγνεσθαι ενατω ετει τω Διι εν λογοις και φοιταν παιδευθησομενον ως υπο σοφιστου οντος του Διος. Οτι ουν τουτο το γερας ουκ εστιν οτω απενειμεν Ομηρος των ηρωων, υπο Διος πεπαιδευσθαι, αλλω η Μινω τουτ' εστιν επαινος θαυμαστος. Και Οδυσσειας εν Νεκυια δικαζοντα χρυσουν σκηπρον εχοντα πεποιηκε τον Μινων, ου τον Ραδαμανθυν· Ραδαμανθυν δε ουτ' ενταυθα δικαζοντα...

Se l'uomo che è vissuto incatenato nel fondo della caverna fosse improvvisamente portato fuori, alla luce del Sole, non riuscirebbe subito a sostenerne la vista, e in un primo momento penserebbe, erroneamente, che le ombre siano più vere della realtà che gli viene ora mostrata. Σκοπει δη, ην δ' εγω, αυτων λυσιν τε και ιασιν ιων ιε δεσμων και της αφροσυνης, οια ης αν ειη, ει φυσει τοιαδε συμβαινοι αυτοις· οποτε τις λυθειη και αναγκαζοιτο εξαιφνης ανιστασθαι τε και περιαγειν ιον αυχενα και βαδιζειν και προς το φως αναβλεπειν, παντα δε ταυτα ποιων αλγοι τε και δια τας μαρμαρυγας αδυνατοι καθοραν...

Απορια ουν σχομενος ο Προμηθευς ηντινα σωτηριαν τω ανθρωπω ευροι, κλεπτει Ηφαιστου και Αθηνας την εντεχνον σοφιαν συν πυρι - αμηχανον γαρ ην ανευ πυρος αυτην κτητην τω η χρησιμην γενεσθαι – και ουτω δη δωρειται ανθρωπω. Την μεν ουν περι τον βιον σοφιαν ανθρωπος ταυτη εσχεν, την δε πολιτικην ουκ ειχεν· ην γαρ παρα τω Διι. Τω δε Προμηθει εις μεν την ακροπολιν την του Διος οικησιν ουκετι ενεχωρει εισελθειν – προς δε και αι Διος φυλακαι φοβεραι ησαν –. Εις δε το της Αθηνας και Ηφαιστου οικημα το κοινον, εν ω εφιλοτεχνειτην, λαθων εισερχεται, και κλεψας την τε εμπυρον τεχνην την του Ηφαιστου και...

Κινδυνευουσι υαπ οσοι τυγχανουσιν ορθως απτομενοι φιλοσοφιας λεληθεναι τους αλλους, οτι ουδεν αλλο αυτοι επιτηδευουσιν η αποθνησκειν τε και τεθναναι· ει ουν τουτ' αληθες, ατοπον δηπου αν ειη προθνμεισθαι μεν εν παντι τω βιω μηδεν αλλο η τουτο, ηκοντος δε δη αυτου, αγανακτειν ο παλαι προυθυμουντο τε και επετηδευον. Και ο Σιμμιας γελασας· «Νη τον Δια, εφη, ω Σωκρατες, ου πανυ γε με νυνδη γελασειοντα εποιησας γελασαι· οιμαι γαρ αν δη τους πολλους αυτο τουτ' ακουσαντας δοκειν ευ πανυ εφησθαι εις τους φιλοσοφουντας και συμφαναι αν τους μεν παρ' ημιν ανθρωπους και πανυ, οτι τω οντι οι φιλοσοφουντες...

Εγωγε πολλα οιδ' α ανθρωποις μεν ανωφελη εστι, και σιτια και ποτα και φαρμακα και αλλα μυρια, τα δε γε ωφελιμα· τα δε ανθρωποις μεν ουδετερα, ιπποις δε· τα δε βουσιν μονον, τα δε κυσιν· τα δε γε τουτων μεν ουδενι, δενδροις δε· τα δε του δενδρου ταις μεν ριζαις αγαθα, ταις δε βλασταις πονηρα, οιον και η κοπρος παντων των φυ των ταις μεν ριζαις αγαθον παραβαλλομενη, ει δ' εθελοις επι τους πτορθους και τους νεους κλωνας επιβαλλειν, παντα απολλυσιν επει και το ελαιον τοις μεν φυτοις απασιν εστιν παγκακον και ταις θριξιν πολεμιωτατον ταις των αλλων ζωων πλην ταις του ανθρωπου, ταις δε του ανθρωπου...