Le versioni di greco di Luciano e le traduzioni in italiano

Ην δε η μεν πρωτη δικη περι Αιαντος του Τελαμωνος, ειτε χρη αυτον συνειναι τοις ηρωσιν ειτε και μη· κατηγορειτο δε αυτου οτι μεμηνοι και εαυτον απεκτονοι. Τελος δε πολλων ρηθεντων εγνω ο Ραδαμανθυς, νυν μεν αυτον πιομενον του ελλεβορου παραδοθηναι Ιπποκρατει τω Κωω ιατρω, υστερον δε σωφρονησαντα μετεχειν του συμποσιου. Δευτερα δε ην κρισις ερωτικη, Θησεως και Μενελαου περι της Ελενης διαγωνιζομενων, ποτερω χρη αυτην συνοικειν. Και ο Ραδαμανθυς εδικασε Μενελαω συνειναι αυτην ατε και τοσαυτα πονησαντι και κινδυνευσαντι του γαμου ενεκα· και γαρ αυ τω Θησει και αλλας ειναι γυναικας, την τε Αμαζονα...

Ορμηθεις γαρ ποτε απο Ηρακλειων στηλων και αφεις εις τον εσπεριον ωκεανον ουριω ανεμω τον πλουν εποιουμην. Αιτια δε μοι της αποδημιας και υποθεσις η της διανοιας περιεργια και πραγματων καινων επιθυμια και το βουλεσθαι μαθειν τι το τελος εστιν του ωκεανου και τινες οι περαν κατοικουντες ανθρωποι. Τουτου γε τοι ενεκα παμπολλα μεν σιτια ενεβαλομην, ικανον δε και υδωρ ενεθεμην, πεντηκοντα δε των ηλικιωτων προσεποιησαμην την αυτην εμοι γνωμην εχοντας, ετι δε και οπλων πολυ τι πληθος παρεσκευασαμην και κυβερνητην τον αριστον μισθω μεγαλω πεισας παρελαβον και την ναυν (ακατος δε ην) ως προς μεγαν...

ΜΕΝ. Ειτα δια τουτο αι χιλιοι νηες επληρωθησαν εξ απασης της Ελλαδος και τοσουτοι επεσον Ελληνες τε και βαρβαροι και τοσαυται πολεις αναστατοι γεγονασιν; ΕΡΜ. Αλλ' ουκ ειδες, ω Μενιππε, ζωσαν την γυναικα· εφης γαρ αν και συ ανεμεσητον ειναι· «τοιηδ' αμφι γυναικι πολυν χρονον αλγεα πασχειν»· επει και τα ανθη ξηρα οντα ει τις βλεποι αποβεβληκοτα την βαφην, αμορφα δηλον οτι αυτω δοξεν οτε μεντοι ανθει και εχει την χροαν, καλλιστα εστιν. ΜΕΝ. Ουκουν τουτο, ω Ερμη, θαυμαζω, ει μη συνιεσαν οι Αχαιοι περι πραγματος ουτως ολιγοχρονιου και ραδιως απανθουντος πονουντες. ΕΡΜ. Ου σχολη μοι, ω Μενιππε,...

ΜΕΝ. Που δε οι καλοι εισιν η αι καλαι, Ερμη; Ξεναγησαν με νεηλυν οντα. ΕΡΜ. Ου σχολη μοι, ω Μενιππε· πλην κατ' εκεινο αποβλεψον, επι τα δεξια, ενθα ο Υακινθος τε εστι και Ναρκισσος και Νιρευς και Αχιλλευς και Τυρω και Ελενη και Ληδα και ολως τα αρχαια παντα καλλη. ΜΕΝ. Οστα μονον ορω και κρανια των σαρκων γυμνα, ομοια τα πολλα. ΕΡΜ. Και μην εκεινα εστιν α παντες οι ποιηται θαυμαζουσι τα οστα, ων συ εοικας καταφρονειν. ΜΕΝ. Ομως την Ελενην μοι δειξον ου γαρ αν διαγνοιην εγωγε. ΕΡΜ. Τουτι το κρανιον η Ελενη εστιν.

Η Θετις μεν ηδη και ο Πηλευς απεληλυθεσαν ες τον ταλαμον, η Ερις δε εν τοσουτω λαθουσα παντας (εδυνηθη δε ραδιως, των μεν πινοντων, ενιων δε κροτουντων, η τω Απολλωνι κιθαριζοντι η ταις Μουσαις αδουσαις προσεχοντων τον νουν) ενεβαλεν ες το συμποσιον μηλον τι παγκαλον, χρυσουν ολον επεγεγραπτο δε· «η καλη λαβετω». Κυλινδουμενον δε τουτο ωσπερ εξεπιτηδες, ηκεν ενθα Ηρα τε και Αφροδιτη και Αθηνα κατεκλινοντο. Καπειδη ο Ερμης ανελομενος επελεξατο τα γεγραμμενα, αι μεν Νηρηιδες ημεις απεσιωπησαμεν τι γαρ εδει ποιειν εκεινων παρουσων; Αι δε αντεποιουντο εκαστη και αυτης ειναι το μηλον ηξιουν, και...