Le versioni di greco di Platone e le traduzioni in italiano

Se l'uomo che è vissuto incatenato nel fondo della caverna fosse improvvisamente portato fuori, alla luce del Sole, non riuscirebbe subito a sostenerne la vista, e in un primo momento penserebbe, erroneamente, che le ombre siano più vere della realtà che gli viene ora mostrata. Σκοπει δη, ην δ' εγω, αυτων λυσιν τε και ιασιν ιων ιε δεσμων και της αφροσυνης, οια ης αν ειη, ει φυσει τοιαδε συμβαινοι αυτοις· οποτε τις λυθειη και αναγκαζοιτο εξαιφνης ανιστασθαι τε και περιαγειν ιον αυχενα και βαδιζειν και προς το φως αναβλεπειν, παντα δε ταυτα ποιων αλγοι τε και δια τας μαρμαρυγας αδυνατοι καθοραν...

Απορια ουν σχομενος ο Προμηθευς ηντινα σωτηριαν τω ανθρωπω ευροι, κλεπτει Ηφαιστου και Αθηνας την εντεχνον σοφιαν συν πυρι - αμηχανον γαρ ην ανευ πυρος αυτην κτητην τω η χρησιμην γενεσθαι – και ουτω δη δωρειται ανθρωπω. Την μεν ουν περι τον βιον σοφιαν ανθρωπος ταυτη εσχεν, την δε πολιτικην ουκ ειχεν· ην γαρ παρα τω Διι. Τω δε Προμηθει εις μεν την ακροπολιν την του Διος οικησιν ουκετι ενεχωρει εισελθειν – προς δε και αι Διος φυλακαι φοβεραι ησαν –. Εις δε το της Αθηνας και Ηφαιστου οικημα το κοινον, εν ω εφιλοτεχνειτην, λαθων εισερχεται, και κλεψας την τε εμπυρον τεχνην την του Ηφαιστου και...

Κινδυνευουσι υαπ οσοι τυγχανουσιν ορθως απτομενοι φιλοσοφιας λεληθεναι τους αλλους, οτι ουδεν αλλο αυτοι επιτηδευουσιν η αποθνησκειν τε και τεθναναι· ει ουν τουτ' αληθες, ατοπον δηπου αν ειη προθνμεισθαι μεν εν παντι τω βιω μηδεν αλλο η τουτο, ηκοντος δε δη αυτου, αγανακτειν ο παλαι προυθυμουντο τε και επετηδευον. Και ο Σιμμιας γελασας· «Νη τον Δια, εφη, ω Σωκρατες, ου πανυ γε με νυνδη γελασειοντα εποιησας γελασαι· οιμαι γαρ αν δη τους πολλους αυτο τουτ' ακουσαντας δοκειν ευ πανυ εφησθαι εις τους φιλοσοφουντας και συμφαναι αν τους μεν παρ' ημιν ανθρωπους και πανυ, οτι τω οντι οι φιλοσοφουντες...

Εγωγε πολλα οιδ' α ανθρωποις μεν ανωφελη εστι, και σιτια και ποτα και φαρμακα και αλλα μυρια, τα δε γε ωφελιμα· τα δε ανθρωποις μεν ουδετερα, ιπποις δε· τα δε βουσιν μονον, τα δε κυσιν· τα δε γε τουτων μεν ουδενι, δενδροις δε· τα δε του δενδρου ταις μεν ριζαις αγαθα, ταις δε βλασταις πονηρα, οιον και η κοπρος παντων των φυ των ταις μεν ριζαις αγαθον παραβαλλομενη, ει δ' εθελοις επι τους πτορθους και τους νεους κλωνας επιβαλλειν, παντα απολλυσιν επει και το ελαιον τοις μεν φυτοις απασιν εστιν παγκακον και ταις θριξιν πολεμιωτατον ταις των αλλων ζωων πλην ταις του ανθρωπου, ταις δε του ανθρωπου...

Ο δε περιελθων, επειδη οι βαρυνεσθαι εφη τα σκελη, κατεκλινη υπτιος - ουτω γαρ εκελευεν ο ανθρωπος - και αμα εφαπτομενος αυτου ουτος ο δους το φαρμακον, διαλιπων χρονον επε· σκοπει τους ποδας και τα σκελη, καπειτα σφοδρα πιεσας αυτου τον ποδα ηρετο ει αισθανοιτο, ο δ' ουκ εφη. Και μετα τουτο αυθις τας κνημας· και επανιων ουτως ημιν επεδεικνυτο οτι ψυχοιτο τε και πηγνυτο. Και αυτος ηπτετο και ειπεν οτι, επειδαν προς τη καρδια γενηται αυτω, τοτε οιχησεται. Ηδη ουν σχεδον τι αυτου ην τα περι το ητρον ψυχομενα, και εκκαλυψαμενος - ενεκεκαλυπτο γαρ - ειπεν - ο δη τελευταιον εφθεγξατο - «Τω Κριτων,...