Exordium della Prima Filippica (II)

Τι ουν εστι τουτο; οτι ουδεν, ω ανδρες Αθηναιοι, των δεοντων ποιουντων υμων κακως τα πραγματ' εχει· επει τοι, ει πανθ' α προσηκε πραττοντων ουτως ειχεν, ουδ' αν ελπις ην αυτα βελτιω γενεσθαι. Επειτ' ενθυμητεον και παρ' αλλων ακουουσι και τοις ειδοσιν αυτοις αναμιμνησκομενοις, ηλικην ποτ' εχοντων δυναμιν Λακεδαιμονιων, εξ ου χρονος ου πολυς, ως καλως και προσηκοντως ουδεν αναξιον υμεις επραξατε της πολεως, αλλ' υπεμειναθ' υπερ των δικαιων τον προς εκεινους πολεμον. Τινος ουν εινεκα ταυτα λεγω; ιν' ιδητ', ω ανδρες Αθηναιοι, και θεασησθε, οτι ουδεν ουτε φυλαττομενοις υμιν εστιν φοβερον, ουτ', αν ολιγωρητε, τοιουτον οιον αν υμεις βουλοισθε, παραδειγμασι χρωμενοι τη τοτε ρωμη των Λακεδαιμονιων, ης εκρατειτ' εκ του προσεχειν τοις πραγμασι τον νουν, και τη νυν υβρει τουτου, δι ην ταραττομεθ' εκ του μηδεν φροντιζειν ων εχρην.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati

SEGUICI


Copyright © 2011 - 2023 VersioniDiGreco.it