Socrate di fronte alla morte

Εννοησωμεν δε και τηδε ως πολλη ελπις εστιν αγαθον αυτο ειναι. Δυοιν γαρ θατερον εστιν το τεθναναι· η γαρ οιον μηδεν ειναι μηδε αισθησιν μηδεμιαν μηδενος εχειν τον τεθνεωτα, η κατα τα λεγομενα μεταβολη τις τυγχανει ουσα και μετοικησις τη ψυχη του τοπου του ενθενδε εις αλλον τοπον. Και ειτε δη μηδεμια αισθησις εστιν αλλ' οιον υπνος επειδαν τις καθευδων μηδ' οναρ μηδεν ορα, θαυμασιον κερδος αν ειη ο θανατος - εγω γαρ αν οιμαι, ει τινα εκλεξαμενον δεοι ταυτην την νυκτα εν η ουτω κατεδαρθεν ωστε μηδε οναρ ιδειν, και τας αλλας νυκτας τε και ημερας τας του βιου του εαυτου αντιπαραθεντα ταυτη τη νυκτι δεοι σκεψαμενον ειπειν ποσας αμεινον και ηδιον ημερας και νυκτας ταυτης της νυκτος βεβιωκεν εν τω εαυτου βιω, οιμαι αν μη οτι ιδιωτην τινα, αλλα τον μεγαν βασιλεα ευαριθμητους αν ευρειν αυτον ταυτας προς τας αλλας ημερας και νυκτας - ει ουν τοιουτον ο θανατος εστιν, κερδος εγωγε λεγω.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati