La storia pragmatica ed universale (I)

Το γαρ της ημετερας πραγματειας ιδιον και το θαυμασιον των καθ' ημας καιρων τουτ' εστιν οτι, καθαπερ η τυχη σχεδον απαντα τα της οικουμενης πραγματα προς εν εκλινε μερος και παντα νευειν ηναγκασε προς ενα και τον αυτον σκοπον, ουτως και δει δια της ιστοριας υπο μιαν συνοψιν αγαγειν τοις εντυγχανουσι τον χειρισμον της τυχης, ω κεχρηται προς την των ολων πραγματων συντελειαν. Και γαρ το προκαλεσαμενον ημας και παρορμησαν προς την επιβολην της ιστοριας μαλιστα τουτο γεγονεν, συν δε τουτω και το μηδενα των καθ' ημας επιβεβλησθαι τη των καθολου πραγματων συνταξει: πολυ γαρ αν ηττον εγωγε προς τουτο το μερος εφιλοτιμηθην. Νυν δ' ορων τους μεν κατα μερος πολεμους και τινας των αμα τουτοις πραξεων και πλειους πραγματευομενους, την δε καθολου και συλληβδην οικονομιαν των γεγονοτων ποτε και ποθεν ωρμηθη και πως εσχε την συντελειαν, ταυτην ουδ' επιβαλομενον ουδενα βασανιζειν, οσον γε και ημας ειδεναι, παντελως υπελαβον αναγκαιον ειναι το μη παραλιπειν μηδ' εασαι παρελθειν ανεπιστατως το καλλιστον αμα δ' ωφελιμωτατον επιτηδευμα της τυχης. Πολλα γαρ αυτη καινοποιουσα και συνεχως εναγωνιζομενη τοις των ανθρωπων βιοις ουδεπω τοιονδ' απλως ουτ' ειργασατ' εργον ουτ' ηγωνισατ' αγωνισμα, οιον το καθ' ημας.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati