Le versioni di greco di Senofonte e le traduzioni in italiano

Εν τη των Λακεδαιμονιων εκκλησια ησαν και Θηραμενης και οι αλλοι πρεσβεις των Αθηναιων, αυτοκρατορες περι της ειρηνης, και οι συμμαχοι των Λακεδαιμονιων. Οι μεν Κορινθιοι και οι Θηβαιοι και πολλοι αλλοι παρεκελευον μη σπενδεσθαι τοις Αθηναιοις, αλλα την πολιν αφαιρειν οι δε Λακεδαιμονιοι αντελεγον μη χρηναι πολιν Ελληνιδα αφανιζειν, αξιαν μεγαλων επαινων δια την αρετην προς τους βαρβαρους υπερ της Ελλαδος απασης. Την ειρηνην ουν παρειχον επι τοισδε συνθηκαις· τα τειχη καταβαλλειν, και τας ναυς επιτρεπειν τοις Λακεδαιμονιοις, και τους φυγαδας Αθηναζε αποδεχεσθαι. Θηραμενης μεν ουν και οι αλλοι...

Οι Ελληνες πορευομενοι δε αφικοντο εις κωμας οθεν απεδειξαν οι ηγεμονες λαμβανειν τα επιτηδεια. Ενην δε σιτος πολυς και οινος φοινικων και οξος εφητον απο των αυτων. Αι βαλανοι των φοινικων οιας μεν εν τοις Ελλησιν εστιν ιδειν τοις οικεταις απεκειντο, αι δε τοις δεσποταις αποκειμεναι ησαν απολεκτοι, θαυμασιαι το καλλος και το μεγεθος, η δε οφις ηλεκτρου ουδεν διεφερε. Και ησαν και παρα ποτον ηδειαι μεν, κεφαλαλγεις δε. Ενταυθα και τον εγκεφαλον του φοινικος πρωτον εφαγον οι στρατιωται, και οι πολλοι εθαυμαζον το τε ειδος και την ιδιοτητα της ηδονης· και ο φοινιξ δε σφοδρα κεφαλαλγης ην.

Αμφιλεξαντων τι των τε του Μενωνος στρατιωτων και των του Κλεαρχου, ο Κλεαρχος, κρινας αδικειν τον του Μενωνος, πληγας ενεβαλεν· ο δε ελθων προς το εαυτου στρατευμα ελεγεν ακουσαντες δε οι στρατιωται εχαλεπαινον και ωργιζοντο ισχυρως τω Κλεαρχω. Τη δ' αυτη ημερα Κλεαρχος ελθων επι την διαβασιν του ποταμου και εκει κατασκεψαμενος την αγοραν αφιππευει επι την εαυτου σκηνην δια του Μενωνος στρατευματος συν ολιγοις τοις περι αυτον των δε Μενωνος στρατιωτων ξυλα σχιζων τις, ως ειδε τον Κλεαρχον διελαυνοντα, ιησι τη αξενη· και ουτος μεν αυτου ημαρτεν· αλλος δε λισω ιησι και αλλος, ειτα πολλοι, κραυγης...

Οι δε Ελληνες ασφαλως πορευομενοι το λοιπον της ημερας αφικοντο επι τον Τιγρητα ποταμον. Ενταυθα πολις ην ερημη μεγαλη, ονομα δ' αυτη ην Λαρισα· ωκουν δ' αυτην το παλαιον Μηδοι. Του δε τειχους αυτης ην το ευρος πεντε και εικοσι ποδες, υψος δ' εκατον φκοδομητο δε πλινθοις κεραμεαις. Ταυτην βασιλευς ο Περσων οτε παρα Μηδων την αρχην ελαμβαναν Περσαι πολιορκων ουδενι τροπω εδυνατο ελειν· ηλιον δε νεφελη προκαλυψασα ηφανισε μεχρι εξελιπον οι ανθρωποι, και ουτως ηρεθη.

Ηδη μεν αμφι ηλιου δυσμας ην και οι Ελληνες μαλ' αθυμως εχοντες εδειπνοποιουντο, και εξαπινης δια των λασιων των Βιθυνων τινες επιγενομενοι τοις προφυλαξι τους μεν κατεκανον, τους δε εδιωξαν μεχρι εις το στρατοπεδον. Και κραυγης γενομενης εις τα οπλα παντες εδραμον οι Ελληνες, παρασκευαζοντες απομαχεσθαί ουκ γαρ ασφαλες εδοκει το στρατοπεδον νυκτος κινειν. Την μεν νυκτα ουτω οιηγαγον, φυλαττομενοι ικανοις φυλαςι· αμα δε τη ημερα οι στρατηγοι εις ερυμνον χωριον ηγουντο.