Le versioni di greco di autori vari e le traduzioni in italiano

Εν τη οικια αι θεραπαιναι και Ηλενη, η δεσποινα, βιοτευουσιν. Η δ' Ηλενη ενχελλει και αι θεραπαιναι ταις της δεσποινης εντολαις πειθονται. Εν τη αρχη της ημερας αι θεραπαιναι τας της οικιας θυρας ανοιγουσιν η μεν Ηλενη εξερχεται και διαβαδιζει, αι δε θεραπαιναι παρα τη της δεσποινης αμαξη βαδιζουσιν η τρεχουσιν. Τη δε εσπερα η μεν δεσποινα ταις θεαις θυει, αι δε θεραπαιναι την τραπεζαν παρασκευαζονται. Πολλακις η Ηλενη εγκωμιαζει τας θεραπαινας· αι δε σπουδαιως εργαζονται, αλλα ενιοτε φλυαριας λεγουσι και κολαζονται. Η οικονομια της δεσποινης και η επιμελεια των θεραπαινων τη οικια ευτυχιαν...

Ιασων εις Κορινθον ερχεται επαγομενος και Μηδειαν, και εκει εγγυαται την Κρεοντος βασιλεως θυγατερα Γλαυκην προς γαμον. Μελλουσα δε η Μηδεια υπο Κρεοντος φυγαδευεσθαι εκ της Κορινθου, παραιτειται προς μιαν ημεραν μενειν και τυγχανει. Μισθον δε της χαριτος δωρα δια των παιδων πεμπει τη Γλαυκη χρυσουν στεφανον και εσθητα μεμαγμενην φαρμακοις, οπως εκεινη ενδυουσα διαφθειρηται πυρι λαβρω· και ο Κρεων δε βοηθων τη θυγατρι καταφλεγεται. Επειτα δε Μηδεια τους εκ Ιασονος παιδας αποκτεινει και επι του αρματος του παρ' Ηλιου εποχος αποδιδρασκει εις Αθηνας κακεισε Λιγει τω Πανδιονος γαμειται.

Επιγιγνομενης της οπωρας, ο ηλιος τη των ακτινων θερμοτητι πεπαινει τους καρπους των δενδρων και τας σταφυλας της αμπελου. Του δε τρυγητου οντος, οι νεανιαι και οι ανδρες και οι γεροντες εν τω πεδιω και επι των λοφων εργαζονται. Αι δε γυναικες και αι μητερες εν ταις οικιαις μετα των θυγατερων μενουοαι παρα τω πυρι βρωματα παραοκευαζουσι τοις εργαταις. Οι ανδρες τας σταφυλας κοπισι δρεποντες εν καλαθοις συλλεγουσι και καταχεουσιν εις τας ληνους, οι δε παιδες πωμα φερουσι τοις πατρασιν εν τοις αγροις. Τοτε και οι καπροι και αι αλωπεκες προς τους λοφους φευγουσι, θορυβου οντος εν τω πεδιω. Οι δε...

Γυναικες εκλαιον επι μισθω τον θανατον της θυγατρος ανθρωπου πλουσιου· παροντων δε πατρος τε και μητρος, τας τριχας μεν ουν ετιλλοντο, τας παρειας δε ημυσσον, τας εσθητας δε δια την λυπην διεσπαραττον. Παροιδιτης δε, επιγιγνομενος εκεισε και ορων τας γυναικας, τας μεν διαταραττομενας βιαιω παθει, τας δε λυπουμενας αμετρητω πενθει, σφοδρα εθαυμαζε. Πυνθανομενου δε εκεινου παρα των ταλαιπωρων την των δακρυων αιτιαν, αι δε απεκρινοντο· «Μη θαυμαζε, ω ξενε· κλαιομεν γαρ ουκ επι ιδια, αλλ' αλλοτρια συμφορα. Πρεπει γαρ κλαιειν νυν επι πενθει προσποιητω, μαλλον η αυριον επι λιμω αληθινω».

Η αρετη ευτυχιαν φερει και ευθυμιαν τικτει, η κακια δε και η ηδονη αιτια των λυπων εστι και εχθρας παρεχει· η μεν γαρ αρετη της δοξης και της τιμης, η δε ηδονη των της ψυχης επιθυμιων πηγη και αρχη εστιν. Διο φευγε την βιαν και την ανανδριαν, στεργε την ανδρειαν και την σωφροσυνην. Ετι δε η δικαιοσυνη την ψυχην κοσμεει, και εν ταις δυστυχιαις πολλακις ησυχιαν φερει, η αδικια και εν ταις ευτυχιαις ανιαν τη ψυχη παρεχει. Την μεν αρετην και την ευηθειαν και την ευσεβειαν η παιδεια παρεχει, η δ' απαιδευσια αλογιαν και πανουργιαν φυει. Ουκ εν τη ευγενεια, ουδε εν ταις ηδοναις, αλλ' εν τη αρετη και...