Ει μεν περι καινου τινος πραγματος προυτιθετ', ω ανδρες Αθηναιοι, λεγειν, επισχων αν εως οι πλειστοι των ειωθοτων γνωμην απεφηναντο, ει μεν ηρεσκε τι μοι των υπο τουτων ρηθεντων, ησυχιαν αν ηγον, ει δε μη, τοτ' αν αυτος επειρωμην α γιγνωσκω λεγειν: επειδη δ' υπερ ων πολλακις ειρηκασιν ουτοι προτερον συμβαινει και νυνι σκοπειν, ηγουμαι και πρωτος αναστας εικοτως αν συγγνωμης τυγχανειν. Ει γαρ εκ του παρεληλυθοτος χρονου τα δεονθ' ουτοι συνεβουλευσαν, ουδεν αν υμας νυν εδει βουλευεσθαι.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati