Versioni di greco di Arriano tradotte in italiano

Λογος δε λεγεται τοιοσδε (tale). Τwν βασιλεων (dei re) των Ασσυριων τους ταφους εν ταις λιμναις τε ειναι και εν τοις ελεσι. Ως δε επλεε (giunse in nave) Αλεξανδρος κατα τα ελη, πνευμα μεγα ενεπεσε αυτω ες την καυσιαν και το διαδημα αυτου. Η μεν δη επεσεν ες το υδωρ, το διαδημα δε εσχετο εν καλαμω των περι ταφου τινος των παλαι βασιλεων (re). Τις των ναυτων εκνηξαμενος (allontanatosi a nuoto) το διαδημα αφειλε του καλαμου. Αυτο δε μετα χειρας (con le mani) ουκ ηνεγκεν, οτι εβρεχετο, αλλα περιεθετο (se lo pose) δε τη κεφαλη τη αυτου (sua) και ουτω διηνεγκε. Και οι μεν πολλοι (i più) λεγουσιν οτι...

Κλειτον δε δηλον μεν ειναι παλαι ηδη αχθομενον του τε Αλεξανδρου τη ες το βαρβαρικωτερον μετακινησει και των κολακευοντων αυτον τοις λογοις: τοτε δε και αυτον προς του οινου παροξυνομενον ουκ εαν ουτε ες το thειον υβριζειν, ουτε, τα των παλαι ηρωων εργα εκφαυλιζοντας χαριν ταυτην αχαριν προστιθεναι Αλεξανδρω. Ειναι γαρ ουν ουδε τα Αλεξανδρου ουτω τι μεγαλα και θαυμαστα ως εκεινοι επαιρουσιν: ουκουν μονον γε καταπραξαι αυτα, αλλα το πολυ γαρ μερος Μακεδονων ειναι τα εργα. Και τουτον τον λογον ανιασαι Αλεξανδρον λεχθεντα. Ως δε και των Φιλιππου τινες εργων, oτι ου μεγαλα ουδε θαυμαστα Φιλιππω...

Λεγεται δη Φιλιππος μεν τελευτησαι επι αρχοντος Πυθοδηλου Αθηνησι· παραλαβοντα δε την βασιλειαν Αλεξανδρον, παιδα οντα Φιλιππου, ες Πελοποννησον παρελθειν· ειναι δε τοτε αμφι τα εικοσιν ετη Αλεξανδρον. Ενταυθα ξυναγαγοντα τους Ελληνας, οσοι εντος Πελοποννησου ησαν, αιτειν παρ' αυτων την ηγεμονιαν της επι τους Περσας στρατιας, ηντινα Φιλιππω ηδη εδοσαν και αιτησαντα λαβειν παρ' εκαστων πλην Λακεδαιμονιων· Λακεδαιμονιους δε αποκρινασθαι μη ειναι σφισι πατριον ακολουθειν αλλοις, αλλ' αυτους αλλων εξηγεισθαι. Νεωτερισαι δε αττα και των Αθηναιων την πολιν. Αλλα Αθηναιους γε τη πρωτη εφοδω Αλεξανδρου...

Οι παντες Ινδοι νεμεμηνται εις επτα γενη. Εν μεν αυτοις οι σοφισται εισιν, οι παρα τοις Ινδοις περι πολλου ποιουνται. Ουτοι δε θυοσιν τας θυσιας τοις θεοις υπερ του κοινου των Ινδων; οστις δε ιδια θυει, εξηγητης της θυσιας αυτω τις των σοφιστων τουτων γιγνεται. Ουτοι οι σοφισται μαντευονται υπερ των ωρων του ετους και ει τις συμφορα εις το κοινον καταλαμβανει, τα δε ιδια ουκ αυτοις μελει μαντευεσθει. Οστις δε αμαρτανει εις τρις μαντευομενος, τουτον αναγκαιον εστι σιωπαν του λοιπου, και ουκ εστιν οστις εξαναγκαζει τον ανδρα τουτον φονειν. Ουτοι οι σοφισται γυμνοι διαιτωνται, του μεν χειμονως...

Ως των Φιλιππου τινες εργων, οτι ου μεγαλα ουδε θαυμαστα Φιλιππω κατεπραχθη, ουδεμια ξυν δικη επεμνησθησαν, χαριζομενοι και ουτοι Αλεξανδρω, λεγουσι τον Κλειτον ηδη ουκετι εν εαυτου οντα πρεσβευειν μεν τα του Φιλιππου, καταβαλλειν δε Αλεξανδρον τε και τα τουτου εργα, παροινουντα ηδη τον Κλειτον, τα τε αλλα και πολυν ειναι εξονειδιζοντα Αλεξανδρω οτι προς αυτου αρα εσωθη, οποτε η ιππομαχια η επι Γρανικω ξυνειστηκει προς Περσας· και δη και την δεξιαν την αυτου σοβαρως ανατειναντα· «Αυτη σε η χειρ,» φαναι, «ω Αλεξανδρε, εν τω τοτε εσωσε». Και Αλεξανδρον ουκετι φερειν του Κλειτου την παροινιαν τε...