Ω ανδρες Αθηναιοι, ουκ εστιν οπως αι αιτιαι, ας Φιλιππος αιτιαται τους υπερ των δικαιων προς υμας λεγοντας, κωλυσουσι συμβουλους ημας γιγνεσθαι υπερ των υμιν συμφεροντων δεινον γαρ αν ειη, ει την επι του βηματος παρρησιαν αι παρ' εκεινου πεμπομεναι επιστολαι ανελοιεν. Εγω δ' υμιν, ω ανδρες Αθηναιοι, βουλομαι πρωτον μεν περι ων Φιλιππος επεσταλκε, περι τουτων διεξελθειν υστερον δε, περι ων οι πρεσβεις λεγουσι, και ημεις λεξομεν. Φιλιππος γαρ αρχεται μεν περι Αλοννησου λεγων ως υμιν παρεχει εαυτου ουσαν, υμας δ' ου λεγει δικαιως αυτον απαιτειν ου γαρ υμετεραν ουσαν ουτε λαβειν ουτε νυν εχειν. Ελεγε δε και προς ημας τοιουτους λογους, οτε προς αυτον επρεσβευσαμεν, ως ληστας αφελομενος ταυτην την νησον κτησαιτο, και προσηκειν αυτην εαυτου ειναι. Τουτον δε τον λογον, ως ουκ εστι δικαιος, ου χαλεπον εστιν αυτου αφελεσθαι. Απαντες γαρ οι λησται τους αλλοτριους τοπους καταλαμβανοντες και τουτους εχυρους ποιουμενοι, εντευθεν τους αλλους κακως ποιουσιν.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati