Λυκος λιμωττων εζητει εαυτω τροφην. Ως δε εγενετο κατα τινα επαυλιν, ηκουσε παιδιου κλαιοντος και γραος απειλουμενης αυτω· «Ω παι, εαν μη παυσης κλαιων, τω λυκω σε προσριψω». Ταυτα ακουων ο λυκος, οιομενος αυτην αληθευειν, πολλην ωραν προ της επαυλεως προσεμεινεν. Ως δε η εσπερα εγενετο, ηκουσε παλιν της γραος κολακευουσης το παιδιον και λεγουσης αυτω· «Ει ερχεται ο λυκος δευρο, φονευσομεν, ω τεκνον, αυτον». Ταυτα ακουσας, ο λυκος απηλθε λεγων· «Ως αμφιβολοι εισιν οι ανθριοπον εν ταυτη τη επαυλει γαρ αλλα μεν λεγουσιν, αλλα δε ποιουσιν». Ο μυθος αρμοζει προς τους ανθρωπους οιτινες τα εργα τοις λογοις ακολουθα ουκ εχουσιν.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati