Ποιμην τις, εν παραθαλασσιω τοπω ποιμνιον νεμων, ορων γαληνιωσαν την θαλασσαν, επεθυμησε, τον βιον μεταλλαξας και ναυτης γενομενος, πλευσαι προς εμποριαν. Απεμπολησας ουν τα προβατα και φοινικων μεγα πληθος ωνησαμενος, ανηχθη, ελπιζων την ναυν εν βραχει ραδιως χρηματων πληρωθησεσθαι. Οτε δ' εγενετο εν τη θαλασση, σφοδρου χειμωνας επιγενομενου και της νεως κινδυνευουσης καταδυεσθαι, παντα τον φορτον ηναγκασθη εις τα κυματα εκβαλειν οπως διασωζοιτο, και μολις κενη τη νηι εις τον λιμενα υπεστρεψατο. Μετα δ' ουκ ολιγας ημερας παρερχομενου τινος και της θαλασσης γαληνιωσης την ηρεμιαν θαυμαζοντος, ουτος ανεβοα· «Μη πιστευε· φοινικων γαρ αυθις επιθυμει και δια τουτο φαινεται ησυχαζουσα, οτι ελπιζει, οταν μαινηται, αλλους φοινικας αυτη εκβληθησεσθαι».


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati