Κοινως μεν δη τα προσθεν ρηθεντα περι της ουσιας αυτου ταις δυναμεσι προσηκειν υποληπτεον. Ου γαρ αλλο μεν εστιν ουσια θεου, δυναμις δε αλλο, και νη Δια τριτον παρα ταυτα ενεργεια. Παντα γαρ απερ βουλεται, ταυτα εστι και δυναται και ενεργει· ουτε γαρ ο μη εστι βουλεται, ουτε ο βουλεται οραν ου σθενει, ουθ' ο μη δυναται ενεργειν εθελει. Ταυτα μεν ουν περι τον ανθρωπον ουχ ωδε εχει· διττη γαρ εστι μαχομενη φυσις εις εν κεκραμενη ψυχης και σωματος, της μεν θειας, του δε σκοτεινου τε και ζοφωδους, εοικε τε ειναι μαχη τις και στασις. Επει και Αριστοτελης φησι δια το τοιουτο μητε τας ηδονας ομολογειν μητε τας λυπας αλληλαις εν ημιν το γαρ θατερα, φησι, των εν ημιν φυσεων ηδυ τη προς ταυτην αντικειμενη πεφυκεν αλγεινον.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati