Αδραστου και Πολυνεικους επι Θηβας στρατευσαντων και ηττηθεντων μαχη, ουκ εωντων Καδμειων θαπτειν τους νεκρους, Αθηναιοι ηγησαμενοι εκεινους μεν, ει τι ηδικουν, αποθανοντος δικην εχειν την μεγιστην, τους δε κατω τα αυτων ου κομιζεσθαι, Ιερων δε μιαινομενων τους ανω θεους ασεβεισθαι, το μεν πρωτον, πεμψαντες κηρυκας, εδεοντο αυτων δουναι την των νεκρων αναιρεσιν, νομιζοντες ανδρων μεν αγαθων ειναι ζωντας τους εχθρους τιμωρησασθαι, απιστουντων δε σφισιν αυτοις εν τοις των τεθνεωτων σωμασι την ευψυχιαν επιδεικνυσθαι. Ου δυναμενοι δε τουτων τυχειν, εστρατευσαν επ' αυτους, ουδεμιας διαφορας προτερον προς Καδμειους υπαρχουσης, ουδε τοις ζωσιν Αργειων χαριζομενοι, αλλα τους τεθνεωτας εν τω πολεμω αξιουντες των νομιζομενων τυγχανειν.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati