Λεγουσι προς ημας οι ποιηται οτι απο κρηνων μελιρρυτων εκ Μουσων κηπων τινων και ναπων δρεπομενοι τα μελη ημιν φερουσιν ωσπερ αι μελιτται, και αυτοι ουτω πετομενοι: και αληθη λεγουσι. Κουφων γαρ χρημα ποιητης εστιν και πτηνον και ιερον, και ου προτερον οιος τε ποιειν πριν αν ενθεος τε γενηται και εκφρων και ο νους μηκετι εν αυτω ενη: εως δ' αν τουτι εχη το κτημα, αδυνατος πας ποιειν ανθρωπος εστιν. Ατε ουν ου τεχνη ποιουντες και πολλα λεγοντες και καλα περι των πραγματων, αλλα θεια μοιρα, τουτο μονον οιος τε εκαστος ποιειν καλως εφ' ο η Μουσα αυτον ωρμησεν: ο μεν διθυραμβους, ο δε εγκωμια, ο δε υπορχηματα, ο δ' επη, ο δ' ιαμβους: τα δ' αλλα φαυλος αυτων εκαστος εστιν.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati