Κλεοπατρα, λουσαμενη δε και κατακλιθεισα, λαμπρον αριστον ηριστα. Και τις ηκεν απ' αγρου κιστην τινα κομιζων των δε φυλακων ο τι φεροι πυνθανομενων, ανοιξας και αφελων τα θρια συκων επιπλεων το αγγειον εδειξε. Θαυμασαντων δε το καλλος και το μεγεθος, μειδιασας παρεκαλει λαβειν οι δε πιστευσαντες εκελευον εισενεγκειν. Μετα δε το αριστον η Κλεοπατρα δελτον εχουσα γεγραμμενην και κατασεσημασμενην απεστειλε προς Καισαρα, και τους αλλους εκποδων ποιησαμενη πλην δυοιν θεραπαινων, τας θυρας εκλεισε. Καισαρ δε λυσας την δελτον, ως ενετυχε λιταις δεομενης αυτην συν Αντωνιω θαψαι, ταχυ συνηκε το πεπραγμενον. Και πρωτον μεν αυτος ωρμησε βοηθειν, επειτα τους σκεψομενους κατα ταχος επεμψεν. Εγεγονει δ' οξυ το παθος. Δρομω γαρ ελθοντες, και τους μεν φυλαττοντας ουδεν ησθημενους καταλαβοντες, τας δε θυρας ανοιξαντες, ευρον αυτην τεθνηκυιαν εν χρυση κατακειμενην κλινη κεκοσμημενην βασιλικως. Των δε θεραπαινων η μεν προς τοις ποσιν απεθνησκεν, η δε ηδη σφαλλομενη και καρηβαρουσα κατεκοσμει το διαδημα το περι την κεφαλην αυτης.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati