Secondo Plutarco, nessuna persona è più pericolosa degli adulatori per i padri che vogliono educare bene i propri figli.

Απαντων, οπερ εφην, των πονηρων ανθρωπων απαγειν δει τους παιδας, μαλιστα δε των κολακων. Οπερ γαρ πολλακις και προς πολλους των πατερων διατελω λεγων, και νυν αν ειποιμι. Γενος ουδεν εστιν εξωλεστερον ουδε μαλλον και θαττον εκτραχηλιζον νεοτητα των κολακων, οι και τους πατερας και τους παιδας προρριζους εκτριβουσι, των μεν το γηρας επιλυπον, των δε την νεοτητα ποιουντες, των δε συμβουλευματων δελεαρ αφυλακτον προτεινοντες την ηδονην. Τοις παισι των πλουσιων οι πατερες νηφειν παραινουσιν οι δε μεθυειν, σωφρονειν οι δ' ασελγαινειν, φυλαττειν οι δε δαπαναν, φιλεργειν οι δε ραθυμειν, «στιγμη χρονου πας εστιν ο βιος» λεγοντες, «ζην ου παραζην προσηκε. Τι δε φροντιστεον ημιν των του πατρος απειλων; κρονοληρος και σοροδαιμων εστι, και μετεωρον αυτον αραμενοι την ταχιστην εξοισομεν.» Καθηκε δε τις και χαμαιτυπην και προηγωγευσε γαμετην, και τα των πατερων εφοδια του γηρως εσυλησε και περιεκοψε.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati