Ο Φιλιππος δυοιν πονηροιν κριτης γενομενος, εκελευσε τον μεν εκ της Μακεδονιας φευγειν, τον δ' ετερον διωκειν. Προς δε Φιλωνα τον Θηβαιον ευεργετην αυτου γενομενον και ξενον, οπηνικα εν Θηβαις διηγεν ομηρευων, υστερον δε παρ' αυτου μηδεμιαν δωρεαν προσδεχομενον, ειπεν· «Μη με αφαιρου το ανικητον, ευεργεσιας και χαριτος ησσωμενον». Ιππαρχου δε του Ευβοεως αποθανοντος, δηλος ην βαρεως φερων· ειποντος δε τινος· «Αλλα μην ωραιος ων εκεινος αποτεθνηκεν.», ο Φιλιππος εφη· «Εαυτφ γε, εμοι δε ταχεως· εφθη γαρ τελευτησαι πριν η παρ' εμου χαριν αξιαν της φιλιας απολαβειν». Αυτος δε ποτε ελεγεν δτι δει και τους αγαθους και τους πονηρους φιλους κτασθαι, ειτα τοις μεν χρησθαι τοις δ' αποχρησθαι.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati