Illustrando i principi fondamentali per l’educazione dei giovani, Plutarco sottolinea l’importanza della filosofia come unico rimedio alle malattie e alle passioni dell’anima. Tuttavia, solo riuscendo a coniugare la vita speculativa con l’attività pratica l’uomo raggiunge la sua completezza, risultando saggio e al tempo stesso utile alla società.

Το μεν γαρ ευγενως ευτυχειν ανδρος, το δ' ανεπιφθονως ευηνιου ανθρωπου, το δε τοις λογισμοις περιειναι των ηδονων σοφου, το δ' οργης κατακρατειν ανδρος ου του τυχοντος εστι. Τελειους δ' ανθρωπους ηγουμαι τους δυναμενους την πολιτικην δυναμιν μειξαι και κερασαι τη φιλοσοφια, και δυοιν οντοιν μεγιστοιν αγαθοιν επηβολους υπαρχειν υπολαμβανω, του τε κοινωφελους βιου πολιτευομενους, του τ' ακυμονος και γαληνου διατριβοντας περι φιλοσοφιαν. Γριων γαρ οντων βιων, ων ο μεν εστι πρακτικος, ο δε θεωρητικος, ο δ' απολαυστικος, ο μεν, εκλυτος και δουλος των ηδονων ων, ζωωδης και μικροπρεπης εστιν, ο δε θεωρητικος του πρακτικου διαμαρτανων ανωφελης, ο δε πρακτικος αμοιρησας φιλοσοφιας αμουσος και πλημμελης. Πειρατεον ουν εις δυναμιν και τα κοινα πραττειν και της φιλοσοφιας αντιλαμβανεσθαι κατα το παρεικον των καιρων.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati