Ο δε Περσευς, αισχιστον θεαμα, προβαλων αυτον επι στομα, και γονατων ορεξαμενος, ανεβαλλετο φωνας αγεννεις, και δεησεις, ας ουχ υπεμεινεν, ουδ' ηκουσεν ο Αιμιλιος, αλλα προσβληψας αυτον αλγουντι και λελυπημενω τω προσωπω: "Τι της τυχης (ειπεν), ω ταλαιπωρε, το μεγιστον αφαιρεις των εγκληματων, ταυτα πραττων, αφ' ων δοξεις ου παρ' αξιαν ατυχειν, ουδε του νυν, αλλα του παλαι δαιμονος αναξιος γεγονεναι; Τι δε μου καταβαλλεις την νικην, και το κατορθωμα ποιεις μικρον, επιδεικνυμενος σεαυτον ου γενναιον, ουδε πρεττοντα Ρωμαιων ανταγωνιστην; Αρετη τοις δυστυχουσι μεγαλην εχει μοιραν αιδους και παρα πολεμιοις: δειλια δε Ρωμαιοις, καν ευποτμη, παντη ατιμοτατον".


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati