Οι δ' Αθηναιοι πολιορκουμενοι κατα γην και κατα θαλατταν ηπορουν τι χρη ποιειν, ουτε νεων ουτε συμμαχων αυτοις οντων ουτε σιτου· ενομιζον δε ουδεμιαν ειναι σωτηριαν ει μη παθειν α ου τιμωρουμενοι εποιησαν, αλλα δια την υβριν ηδικουν ανθρωπους μικροπολιτας ουδ' επι μια αιτια ετερα η οτι εκεινοις συνεμαχουν. Δια ταυτα τους ατιμους επιτιμους ποιησαντες εκαρτερουν, και αποθνησκοντων εν τη πολει λιμω πολλων ου διελεγοντο περι διαλλαγης. Επει δε παντελως ηδη ο σιτος επελελοιπει, επεμψαν πρεσβεις παρ' Αγιν, βουλομενοι συμμαχοι ειναι Λακεδαιμονιοις εχοντες τα τειχη και τον Πειραια, και επι τουτοις συνθηκας ποιεισθαι. Ο δε αυτους εις Λακεδαιμονα εκελευεν ιεναι· ου γαρ ειναι κυριος αυτος. Επει δ' απηγγειλαν οι πρεσβεις ταυτα τοις Αθηναιοις, επεμψαν αυτους εις Λακεδαιμονα. Οι δ' επει ησαν εν Σελλασια και επυθοντο οι εφοροι αυτων α ελεγον, οντα οιαπερ και προς Αγιν, αυτοθεν αυτους εκελευον απιεναι, και ει τι δεονται ειρηνης, καλλιον ηκειν βουλευσαμενους. Οι δε πρεσβεις επει ηκον οικαδε και απηγγειλαν ταυτα εις την πολιν, αθυμια ενεπεσε πασιν· ωοντο γαρ ανδραποδισθησεσθαι, και εως αν πεμπωσιν ετερους πρεσβεις, πολλους τω λιμω απολεισθαι. Περι δε των τειχων της καθαιρεσεως ουδεις εβουλετο συμβουλευειν· Αρχεστρατος γαρ ειπων εν τη βουλη Λακεδαιμονιοις κρατιστον ειναι εφ' οις προυκαλουντο ειρηνην ποιεισθαι, εδεθη· προυκαλουντο δε των μακρων τειχων επι δεκα σταδιους καθελειν εκατερου· εγενετο δε ψηφισμα μη εξειναι περι τουτων συμβουλευειν. Τοιουτων δε οντων Θηραμενης ειπεν εν εκκλησια οτι ει βουλονται αυτον πεμψαι παρα Λυσανδρον, ειδως ηξει Λακεδαιμονιους ποτερον εξανδραποδισασθαι την πολιν βουλομενοι αντεχουσι περι των τειχων η πιστεως ενεκα. Πεμφθεις δε διετριβε παρα Λυσανδρω τρεις μηνας και πλειω, επιτηρων οποτε Αθηναιοι εμελλον δια το επιλελοιπεναι τον σιτον απαντα ο τι τις λεγοι ομολογησειν. Επει δε ηκε τεταρτω μηνι, απηγγειλεν εν εκκλησια οτι αυτον Λυσανδρος τεως μεν κατεχοι, ειτα κελευοι εις Λακεδαιμονα ιεναι· ου γαρ ειναι κυριος ων ερωτωτο υπ' αυτου, αλλα τους εφορους. Μετα ταυτα ηρεθη πρεσβευτης εις Λακεδαιμονα αυτοκρατωρ δεκατος αυτος. Λυσανδρος δε τοις εφοροις επεμψεν αγγελουντα μετ' αλλων Λακεδαιμονιων Αριστοτελην, φυγαδα Αθηναιον οντα, οτι αποκριναιτο Θηραμενει εκεινους κυριους ειναι ειρηνης και πολεμου. Θηραμενης δε και οι αλλοι πρεσβεις επει ησαν εν Σελλασια, ερωτωμενοι δε επι τινι λογω ηκοιεν ειπον οτι αυτοκρατορες περι ειρηνης, μετα ταυτα οι εφοροι καλειν εκελευον αυτους. Επει δ' ηκον, εκκλησιαν εποιησαν, εν η αντελεγον Κορινθιοι και Θηβαιοι μαλιστα, πολλοι δε και αλλοι των Ελληνων, μη σπενδεσθαι Αθηναιοις, αλλ' εξαιρειν. Λακεδαιμονιοι δε ουκ εφασαν πολιν Ελληνιδα ανδραποδιειν μεγα αγαθον ειργασμενην εν τοις μεγιστοις κινδυνοις γενομενοις τη Ελλαδι, αλλ' εποιουντο ειρηνην εφ' ω τα τε μακρα τειχη και τον Πειραια καθελοντας και τας ναυς πλην δωδεκα παραδοντας και τους φυγαδας καθεντας τον αυτον εχθρον και φιλον νομιζοντας Λακεδαιμονιοις επεσθαι και κατα γην και κατα θαλατταν οποι αν ηγωνται. Θηραμενης δε και οι συν αυτω πρεσβεις επανεφερον ταυτα εις τας Αθηνας. Εισιοντας δ' αυτους οχλος περιεχειτο πολυς, φοβουμενοι μη απρακτοι ηκοιεν· ου γαρ ετι ενεχωρει μελλειν δια το πληθος των απολλυμενων τω λιμω. Τη δε υστεραια απηγγελλον οι πρεσβεις εφ' οις οι Λακεδαιμονιοι ποιοιντο την ειρηνην· προηγορει δε αυτων Θηραμενης, λεγων ως χρη πειθεσθαι Λακεδαιμονιοις και τα τειχη περιαιρειν. αντειποντων δε τινων αυτω, πολυ δε πλειονων συνεπαινεσαντων, εδοξε δεχεσθαι την ειρηνην. Μετα δε ταυτα Λυσανδρος τε κατεπλει εις τον Πειραια και οι φυγαδες κατησαν και τα τειχη κατεσκαπτον υπ' αυλητριδων πολλη προθυμια, νομιζοντες εκεινην την ημεραν τη Ελλαδι αρχειν της ελευθεριας.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati