Senofonte riporta questa favola facendola raccontare al grande filosofo Socrate, di cui egli era stato discepolo.

Φασι γαρ, οτε φωνηεντα ην τα ζωα, την οιν προς τον δεσποτην ειπειν· «Θαυμαστον ποιεις, ος ημιν μεν ταις και ερια σοι και αρνας και τυρον παρεχουσαις ουδεν διδως ο τι αν μη εκ της γης λαβωμεν, τω δε κυνι, ος ουδεν τοιουτον σοι παρεχει, μεταδιδως ουπερ αυτος εχεις σιτου». Τον κυνα ουν ακουσαντα ειπειν· «Ναι μα Δι· εγω γαρ ειμι ο και υμας αυτας σωζων ωστε μητε υπ' ανθρωπων κλεπτεσθαι μητε υπο λυκων αρπαζεσθαι· επει υμεις γε, ει μη εγω προφυλαττοιμι υμας, ουδ' αν νεμεσθαι δυναισθε, φοβουμεναι μη απολησθε».


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati