Και τοις Αθηναιοις και τοις Λακεδαιμονιοις και τοις Θηβαιοις κοινα χρηστηρια εστιν. Των χρηστηριων δε μαλιστα τιμαται το του Απολλωνος εν τω εν Δελφοις ιερω. Ενταυθα ο θεος δια της Πυθιας μαντευεται. Πανταχοθεν αφικνουνται εις τον τοπον και Πελοποννησιοι και Αθηναιοι· το μαντειον παρα του θεου αιτουσιν. Εν τω ιερω δωρα εστι χρυσα τε και αργυρα· οι γαρ στρατηγοι και οι αθληται ευχαριστοι εισι τω θεω, οτε η μεν εν ταις μαχαις η δ' εν ταις αμιλλαις νικωσιν. Και ο Κροισος, ο των Λυδων τυραννος, οτε τοις Περσαις πολεμειν παρασκευαζεται, τω χρηστηριω χραται περι της στρατειας και τον θεον ερωτα ει εξεστι νικαν. Ο δε θεος αποκρινεται· «Ορμα και διαιρει την παλαιαν βασιλειαν». Ο μεν χρησμος αμφιβολος εστι, ο δε Κροισος τοις Περσαις πολεμει και υπο του Κυρου νικαται. Παλαιαν βασιλειαν διαιρει ο ανθρωποσ· αλλα την των Λυδων, ου γαρ των Περσων.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati