Αριων ο Μηθυμναιος ην μεν μουσικος λαμπρος, ην δε αυτω και ποθος χρηματων αμετρος. Ακουων ουν τους Ιταλιωτας και Σικελιωτας μουσικης εραν και πλουσιους ειναι επορευετο προς αυτους την εαυτου τεχνην επιδειξομενος και αμα κτησομενος μεγαλα χρηματα. Εφ' ολκαδος αφικνειται εκεισε, ενθα πολλοι συντρεχουσι ακουσομενοι. Ειτα επι την οικειαν πολιν εσπουδαζε μετα των χρηματων απιεναι. Ως δε κατα μεσον τον πορον ην, εισηει τους ναυτας ερως των αυτου χρηματων και τον Αριονα φονευειν εβουλοντο. Ο δε μουσικος τα μεν χρηματα αυτοις παραδιδωσι, ηξιου δε προ της τελευτης μελος αδειν. Δελφις δε προσερχεται τη ολκαδι ακουσομενος του μελους. Και ο μεν Αριων μετα την ωδην αφιησι εαυτον εις την θαλατταν, ο δε δελφις τοις νωτοις υποδεχεται και επι τον Ταιναρον της Λακωνικης αποκομιζει, ου και νυν μνημειον εστι του πραγματος χαλκους δελφις τοις νωτοις τον Αριωνα φερων.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati