Λεων και ονος και αλωπηξ, κοινωνιαν (κοινωνια -ας = “alleanza”) σπενδομενοι, εξηρχοντο εις αγραν εθηρευον και συχνα ζωαηρουν, ορνιθας τε και ελεφαντας και γυπας και αιγας. Τοτε ο λεων τω ονω την λειαν αυτοις διανεμειν προσεταττε και ο ονος την λειαν εις τρεις (acc. plur., tre) μεριδας, ισας διηρει. Ο δε ονος, παραινων τω λεοντι εκλεγειν, τοις δνυξι και τοις οδουσι υπ'αυτου εδηουτο (δηοω = “sbranare”), ειτα δε ο λεων εκελευεν την αλωπεκα την λειαν μεριζειν (μεριζω = “spartire”). Η δε τω λεοντι εις μονην μακραν μεριδα τα των ζφων λειμματα (λειμμα -ατος = “resto") συναθροιζουσα και μικραν εξαιρουμενη, αυτω παρηνει αιρεισθαι. Ο δε λεων την αλωπεκα ηρωτα· «Δια τι (perché), ω αλωπηξ, ουτως την λειαν διαδιδως;» Η δε αλωπηξ απεκρινετο την του ονου συμφοραν διδασκειν αυτην ουτως διαδιδοναι. Ο λογος δηλοι οτι τα των πελας δυστυχηματα σωφρονισμος (σωφρονισμος = “ammonizione”, “avvertimento”) γιγνειαι τοις ανθρωποις.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati