Κλεπτης νυκτωρ το της θυρας κλειθρον ανοιγει και εις ερημον οικον εισερχεται, τας σκευας κλεπτειν βουλομενος. Η δε της οικιας δεσποινα τω ψοφω εγειρεται, τον κλεπτην καταλαμβανει και κλαιομενη λεγει• «Κατοικτειρε, ω αγαθε, την τυχη ν αθλιας χηρας• δειλαια γαρ και πτωχη ειμι, και ταπεινως τον βιον διαγω. Εν τω οικω πλουτον ουκ εχω, αλλα πολλακις ασιτος αναγκαζομαι καθευδειν και ολιγου λιμω αποθνησκω». Τοτε ο κλεπτης αισχυνεται και, τοις ο'ικτισμοις κατεχομενος, ευθυς ολα τα λαφυρα τη χηρα καταλειπει, συν αφθονω ελεημοσυνη, και ανευ του φορτιου ανερχεται. Τοτε η χηρα συν χαρα το αργυριον λογιζεται και λεγει• «Ενιοτε ο ληστης ληστευεται».


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati