Ο Ηφαιστος και ο Διονυσος ως ευεργεται εις το των ανθρωπων γενος σεβονται. Τον Ηφαιστον μεν λεγουσιν ευρετην της του σιδηρου και του χαλκου και χρυσου και αργυρου εργασιας. Ο θεος εξευρισκεται και τας του πυρος χρειας και τας τεχνας παρεχει τοις ανθρωποις· διο οι των τεχνων δημιουργοι ευχας και θυσιας τω Ηφαιστω ποιουσι και το πυρ υπο των ανθρωπων και Ηφαιστος προσαγορευεται. Ο Αχιλλευς ποτε, ως εν τοις Ομηρικοις ποιημασιν αναγιγνωσκομεν, μετα τον του φιλου Πατροκλου φονον υπο του Εκτορος την προς τον Αγαμεμνονα οργην παυει. Τοτε ουν ο ηρως την πανοπλιαν απο του Ηφαιστου αποδεχεται και τοις εκ του θεου οπλοις επι τον πολεμον εξερχεται και μυριους πολεμιους επι τον Σκαμανδρον ποταμον συνδιωκει και αναιρει. Διονυσον δε οι μυθοι λεγουσι της αμπελου και της αμπελουργιας ευρετην προσετι δε ο θεος τους ανθρωπους την του οινου χρειαν διδασκει. Παρα δε του Διονυσου οι ανθρωποι μανθανουσι και τον αποθησαυρισμον των της οπωρας καρπων δια της γεωργιας.


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati