Le ragioni del pianto di Serse

Μαθων αυτον Αρταβανος ο πατρως, ος το πρωτον γνωμην απεδεξατο ελευθερως ου συμβουλευων Ξερξη στρατευεσθαι επι την Ελλαδα, ουτος ο ανηρ, φρασθεις Ξερξην δακρυοντα, ειρετο ταδε· «Ω βασιλευ, ως πολυ αλληλων κεχωρισμενα ειργασω νυν τε και ολιγω προτερον μακαρισας γαρ σεαυτον δακρυεις». Ο δε ειπεν· «Εσηλθε γαρ με λογισαμενον κατοικτειραι ως βραχυς ειη ο πας ανθρωπινος βιος, ει τουτων γε οντων τοσουτων ουδεις ες εκατοστον ετος περιεσται». Ο δε ημειβετο λεγων· «Ετερα τουτου παρα την ζωην πεπονθαμεν οικτροτερα. Εν γαρ ουτω βραχει βιω ουδεις ουτως ανθρωπος ων ευδαιμων πεφυκε, ουτε τουτων ουτε των αλλων, ω ου παραστησεται πολλακις και ουκι απαξ τεθναναι βουλεσθαι μαλλον η ζην. Αι τε γαρ συμφοραι προσπιπτουσαι και αι νοσοι συνταρασσουσαι και βραχυν οντα μακρον δοκειν ειναι ποιουσι τον βιον. Ουτως ο μεν θανατος, μοχθηρης ουσης της ζωης, καταφυγη αιρετωτατη τω ανθρωπω γεγονε· ο δε θεος, γλυκυν γευσας τον αιωνα, φθονερος εν αυτω ευρισκεται ων».


La traduzione è visibile ai soli utenti Registrati