Le versioni di greco di Platone e le traduzioni in italiano

Τα γαρ αληθη οιομαι ουκ αν εθελοιεν λεγειν, οτι καταδηλοι γιγνονται προσποιουμενοι μεν ειδεναι, ειδοτες δε ουδεν. Ατε ουν οιμαι φιλοτιμοι οντες και σφοδροι και πολλοι, και συντεταμενως και πιθανως λεγοντες περι εμου, εμπεπληκασιν υμων τα ωτα και παλαι και σφοδρως διαβαλλοντες. Εκ τουτων και Μελητος μοι επεθετο και Ανυτος και Λυκων, Μελητος μεν υπερ των ποιητων αχθομενος, Ανυτος δε υπερ των δημιουργων και των πολιτικων, Λυκων δε υπερ των ρητορων: ωστε, οπερ αρχομενος εγω ελεγον, θαυμαζοιμ' αν ει οιος τ' ειην υμων ταυτην την διαβολην εξελεσθαι εν ουτως ολιγω χρονω ουτω πολλην γεγονυιαν. Ταυτ'...

Προς δε τουτοις οι νεοι μοι επακολουθουντες - οις μαλιστα σχολη εστιν, οι των πλουσιωτατων - αυτοματοι, χαιρουσιν ακουοντες εξεταξομενων των ανθρωπων, και αυτοι πολλακις εμε μιμουνται, ειτα επιχειρουσιν αλλους εξεταζειν: καπειτα οιμαι ευρισκουσι πολλην αφθονιαν οιομενων μεν ειδεναι τι ανθρωπων, ειδοτων δε ολιγα η ουδεν. Εντευθεν ουν οι υπ' αυτων εξεταζομενοι εμοι οργιζονται, ουχ αυτοις, και λεγουσιν ως Σωκρατης τις εστι μιαρωτατος και διαφθειρει τους νεους: και επειδαν τις αυτους ερωτα οτι ποιων και οτι διδασκων, εχουσι μεν ουδεν ειπειν αλλ' αγνοουσιν, ινα δε μη δοκωσιν απορειν, τα κατα παντων...

Εκ ταυτησι δη της εξετασεως, ω ανδρες Αθηναιοι, πολλαι μεν απεχθειαι μοι γεγονασι και οιαι χαλεπωταται και βαρυταται, ωστε πολλας διαβολας απ' αυτων γεγονεναι, ονομα δε τουτο λεγεσθαι, σοφος ειναι: οιονται γαρ με εκαστοτε οι παροντες ταυτα αυτον ειναι σοφον α αν αλλον εξελεγξω. Το δε κινδυνευτι, ω ανδρες, τω οντι ο θεος σοφος ειναι, και εν τω χρησμω τουτω τουτο λεγειν, οτι η ανθρωπινη σοφια ολιγου τινος αξια εστιν και ουδενος. Και φαινεται τουτον λεγειν τον Σωκρατη, προσκεχρησθαι δε τω εμω ονοματι, εμε παραδειγμα ποιουμενος, ωσπερ αν ει ειποι οτι "Ουτος υμων, ω ανθρωποι, σοφωτατος εστιν, οστις...

Τελευτων ουν επι τους χειροτεχνας ηα: εμαυτω γαρ συνηδη ουδεν επισταμενω ως επος ειπειν, τουτους δε γ' ηδη οτι ευρησοιμι πολλα και καλα επισταμενους. Και τουτου μεν ουκ εψευσθην, αλλ' ηπισταντο α εγω ουκ ηπισταμην και μου ταυτη σοφωτεροι ησαν. Αλλ', ω ανδρες Αθηναιοι, ταυτον μοι εδοξαν εχειν αμαρτημα οπερ και οι ποιηται και οι αγαθοι δημιουργοι - δια το την τεχνην καλως εξεργαζεσθαι εκαστος ηξιου και ταλλα τα μεγιστα σοφωτατος ειναι - και αυτων αυτη η πλημμελεια εκεινην την σοφιαν αποκουπτειν: ωστε με εμαυτον ανερωταν υπερ του χρησμου ποτερα δεξαιμην αν ουτως ωσπερ εχω εχειν, μητε τι σοφος ων...

Αναλαμβανων ουν αυτων τα ποιηματα α μοι εδοκει μαλιστα πεπραγματευσθαι αυτοις, διηρωτων αν αυτους τι λεγοιεν, ιν' αμα τι και μανθανοιμι παρ' αυτων. Αισχυνομαι ουν υμιν ειπειν, ω ανδρες, ταληθη: ομως δε ρητεον. Ως επος γαρ ειπειν ολιγου αυτων απαντες οι παροντες αν βελτιον ελεγον περι ων αυτοι επεποιηκεσαν. Εγνων ουν αυ και περι των ποιητων εν ολιγω τουτο, οτι ου σοφια ποιοιεν α ποιοιεν, αλλα φυσει τινι και ενθουσιαζοντες ωσπερ οι θεομαντεις και οι χρησμωδοι: και γαρ ουτοι λεγουσι μεν πολλα και καλα, ισασιν δε ουδεν ων λεγουσι. Τοιουτον τι μοι εφανησαν παθος και οι ποιηται πεπονθοτες, και αμα...