Le versioni di greco di Plutarco e le traduzioni in italiano

Καιπερ ανηρ πενης ων και δημοτικος, Αριστειδης εκτησατο την βασιλικωτατην και θειοτατην προσηγοριαν, τον Δικαιον. Τοιγαρουν και αυτω συνεβη, το πρωτον αγαπωμενω, δια την επωνυμιαν ταυτην υστερον φθονεισθαι. Γραφομενων δε ποτε των οστρακων, λεγεται τινα των αγραμματων και παντελως αγροικων, αναδοντα τω Αριστειδη το οστρακον, ως ενι των τυχοντων, παρακαλειν οπως Αριτειδην εγγραψη. Του δε θαυμασαντος και πυθομενου μητι κακον αυτω Αριστειδης πεποιηκεν· «Ουδεν,» ειπειν, «ουδε γιγνωσκω τον ανθρωπον, αλλ' ενοχλουμαι, πανταχου τον Δικαιον ακουων». Ταυτ' ακουσαντα τον Αριστειδην αποκρινασθαι μεν ουδεν,...

Εν μεν Βρεττανια των πολεμιων εις τοπον ελωδη και μεστον υδατος εμπεσουσι τοις πρωτοις ταξιαρχοις επιθεμενων, στρατιωτης, Καισαρος αυτου την μαχην εφορωντος, ωσαμενος εις μεσους και πολλα και περιοπτα τολμης αποδειξαμενος εργα, τους μεν ταξιαρχους εσωσε, των βαρβαρων φυγοντων, αυτος δε χαλεπως επι πασι διαβαινων ερριψεν εαυτον εις ρευματα τελματωδη, και μολις ανευ του θυρεου τα μεν νηχομενος, τα δε βαδιζων διεπερασε. Θαυμαζοντων δε των περι τον Καισαρα και μετα χαρας και κραυγης απαντωντων, αυτος ευ μαλα κατηφης και δεδακρυμενος προσεπεσε τω Καισαρι, συγγνωμην αιτουμενος επι τω προεσθαι τον...

Αννιβου δ' εμβαλοντος εις Ιταλιαν, επεμφθη μεν ο Μαρκελλος επι Σικελιαν στολον αγων επει δ' η περι Καννας ατυχια συνεπεσε, και Τωμαιων ουκ ολιγαι μυριαδες εν τη μαχη διεφθαρησαν, ολιγοι δε σωθεντες εις Κανυσιον επεφευγεσαν, ην δε προσδοκια τον Αννιβαν ευθυς επι την Ρωμην ελαν, πρωτον μεν ο Μαρκελλος απο των νεων επεμψε τη πολει φυλακην πεντακοσιους και χιλιους ανδρας, επειτα δογμα της βουλης δεξαμενος εις Κανυσιον παρηλθε, και τους εκει συνειλεγμενους παραλαβων εξηγαγε των ερυματων ως ου προησομενος την χωραν. Ρωμαιοις δε των ηγεμονικων και δυνατων ανδρων οι πλειστοι ετεθνηκεσαν εν ταις μαχαις·...

Τριτη δ' απο της μαχης ημερα παρην ο Βρεννος, αγων επι την πολιν το στρατευμα· και τας τε πυλας ευρων ανεφγμενας, και τα τειχη φυλακων ερημα, πρωτον μεν εδεισεν ενεδραν και δολον. Επει δ' εγνω ταληθες, εισελασας δια της Κολλινης πυλης, ειλε την Ρωμην. Κατασχων δε την Ρωμην ο Βρεννος, τω μεν Καπιτωλιω φρουραν περιεστησεν, αυτος δε καταβαινων δι αγορας εθαυμαζε τους προκαθημενους ανδρας εν κοσμω και σιωπη, θεωμενος ως ουθ' υπεξανεστησαν επιοντων πολεμιων, ουτ' οψιν η χροαν ετρεψαν, αλλα ραθυμως και αδεως εγκεκλιμενοι τοις σκιπωσιν, ους εφερον, και προσβλεποντες αλληλοις ησυχαζαν. Ην ουν θαυμα...

Κιμων ο Αθηναιος εν τοις αγροις και τοις κηποις ουδενα του καρπου καθιστη φυλακα, οπως οι βουλομενοι των πολιτων εισιοντες οπωριζωνται και λαμβανωσιν ει τινος δεοιντο των εν τοις χωριοις. Επειτα την οικιαν παρειχε κοινην απασιν, και δειπνον αει μετριον εκελευε παρασκευαζεσθαι πολλοις ανθρωποις, και τους απορους προσιοντας των Αθηναιων εισιοντας δειπνειν. Εθεραπευεν δε και τους καθ' εκαστην ημεραν αυτου τι δεομενους, και λεγουσιν ως περιηγετο μεν αει νεανισκους δυ η τρεις εχοντας κερματα, τουτοις τε διδοναι προσεταττεν, οποτε τις προσελθοι αυτω δεομενος. Και φασι μεν αυτον και εις ταψην εισφερειν....