Le versioni di greco di autori vari e le traduzioni in italiano

Γεωργος ηλιθιος εκ του αγρου δομονδε συν τω ιδιω ονω ανερχεται. Ο δ' ονος επιπονως βαδιζει δια το χαλεπον φορτιον εν τω φορμω γαρ οι του αγρου καρποι και τα γεωργικα οργανα εισιν. Ο γεωργος ουν τον πονεομενον ονον οικτειρει και λεγει· «Νυν ολιγην αναπαυλαν τω ζωω παρεχειν βουλομαι, τα οργανα επι τοις ωμοις αναλαμβανομενος». Ευθυς ουν ενια μεν των οργανων επι τοις ωμοις αναλαμβανει, επειτα δε επι τον ονον αναβαινει. Και ειρωνικως ο ονος· «Σαφως πανολβιος ειμι, οτι ο δεσποτης αγαθος και φιλοζωος, ου μαγειρος εστιν».

Οι ανθρωποι, επει επιεζοντο τοις κακοις απροσδοκητοις γιγνομενοις, ηγουμενοι αμεινον ειναι προοραν το μελλον, εκκλησιαζοντες εμεμφοντο τους θεους οτι τους ζωντας κρυπτοιντο τα μελλοντα· εβουλευον ουν πρεσβεις τοις θεοις πεμπειν και την των μελλοντων προνοιαν αιτειν. Οι δε θεοι, τους πρεσβεις ευμενως δεχομενοι, ηγον προς κατοπτρον και εμβλεπειν εκελευον. Οι δε πρεσβεις ευθυς εν τω κατοπτρω συμπαντα τα μελλοντα εθεωντο· πολεμους και ολεθρους και λοιμους και νοσους παιδων και θανατους τοκεων και αλγη παντοδαπα. Μαλα εκπλαγεις τοινυν τη οψει, οι αγγελοι ικετευον τους θεους μη μεταλλασσειν την των...

Παντων των θεων πρωτος και κυριος Ζευς ην, υιος μεν Κρονου και Τεας, αδελφος δε Ποσειδωνος και Πλουτωνος, πατηρ δε Αρεως και Απολλωνος. Ο Κρονος μεν τους υιους αρτιγεννητους ησθιε η μητηρ ουν τον Δια νεογνον, ινα μη εσθιοιτο, τοις Κουρησι τε και ταις Νυμφαις Αδραστεια και Ιδη επετρεπε τρεφεσθαι. Αι μεν Νυμφαι τον παιδα κρυπτον εν αντρω της Κρητης νησου ειχον και τω γαλακτι της Αμαλθειας αιγος ετρεφιν οι δε Κουρητες ενοπλοι το βρεφος εφυλασσον και τοις δορασι τας ασπιδας συνε κρουον, ινα μη η του παιδος φωνη υπο του πατρος ακουοιτο. Οτε δε ο Ζευς τελειος εγιγνετο τους αδελφους ηλευθερου και τον...

Ανθρωποι μεν επι μεσου του ποταμου σαγηνην εβαλλον ινα Ιχθυς αλιευοιεν και εν τη αγορα πιπρασκοιεν πιθηκος δε αφ' υψηλου δενδρου το πραγμα εσκοπειτο. Αμα μεσημβρια οι ανθρωποι την σαγηνην επι της ακτης ειων και μικρον απηλλασσοντο ως αριστωεν εν τω μεταξυ δε ο πιθηκος απο του δενδρου καταβαινει και τους ανθρωπους μιμεισθαι πειρα (λεγουσι γαρ τον πιθηκον μιμητικον ζωον ειναι). Οτε δε των δικτυων εφαπτεται, ο πιθηκος συλλαμβανεται και πνιγεσθαι κινδυνευει. Τοτε ουν λεγει· «Δικαια πασχω απειρος γαρ της αλιευτικης τεχνης ων, τους αλιεις μιμεισθαι ανοητως επεχειρουν». Ο λογος δηλοι οτι το αγνωστον...

Αδριανος, ο των Ρωμαιων αυτοκρατωρ, μαλιστα εθαυμαζε τα Ελληνικα ποιηματα και τους παλαιους ηρωας υπο του Ομηρου εγκωμιαζομενους. Περι του Εκτορος ουτως ελεγεν «Εκτορ, Αρειον αιμα, κατα χθονος ει που ακουεις, χαιρε, και τερπου θυμον τη φιλτατη πατριδι φροντιζων. Ιλιον γαρ, η ση κλεινοτατη πολις, νυν παλιν πλειστους οικητας εχει, ουχ ουτως εσθλους ως συ ησθα, αλλ' ηδη λαμπρους εν τοις πολεμικοις εργοις. Οι Μυρμιδονες, τουναντιον, ουδαμου η εν τω Αιδου εισιν. Συ δε νυν ει εν τω Ηλυσιω πεδιω· προσερχομενος ουν τω Αχιλλει και τω Νεοπτολεμω, λεγε αυτοις πασαν την Θεσσαλιαν υπ' Αινεαδαις ειναι».