Le versioni di greco di Anonimo del Sublime e le traduzioni in italiano

In questo passo viene ricordato il soggiorno siciliano di Eschilo, viene fatta menzione di alcune sue tragedie e viene dato un giudizio sul suo stile. Εκλογαι μεν παρ' αυτω τη κατασκευη διαφερουσαι παμπολλαι αν ευρεθειεν, γνωμαι δε η συμπαθειαι η αλλο τι των δυναμενων εις δακρυον απαγαγειν ου πανυ· ταις τε γαρ οψεσι και τοις μυθοις προς εκπληξιν τερατωδη μαλλον η προς απατην κεχρηται. Απηρε δε εις Ιερωνα τον Σικελιας τυραννον, κατα τινας μεν υπο Αθηναιων κατασπουδασθεις και ησσηθεις νεω οντι τω Σοφοκλει, κατα δε ενιους εν τω εις τους εν Μαραθωνι τεθνηκοτας ελεγειω ησσηθεις Σιμωνιδη· το γαρ...

Ετι γε μην υψους μειωτικον και η αγαν της φρασεως συγκοπη· πηροι γαρ το μεγεθος οταν εις λιαν συναγηται βραχυ· ακουεσθω δε νυν μη τα ου δεοντως συνεστραμμενα, αλλ' οσα αντικρυς μικρα και κατακεκερματισμενα· συγκοπη μεν γαρ κολουει τον νουν, συντομια δ' επευθυνει. Δηλον δ' ως εμπαλιν τα εκταδην αποψυχα, παρα καιρον μηκος ανακαλουμενα.

Αλλ' επειδηπερ, οιμαι, τα μεν θατερου καλα, και ει πολλα ομως αμεγεθη, «καρδιη νηφοντος» αργα, και τον ακροατην ηρεμειν εωντα (ουδεις γουν Υπερειδην αναγινωσκων φοβειται), ο δε ενθεν ελων του μεγαλοφυεστατου και επ' ακρον αρετας συντετελεσμενας, υψηγοριας τονον, εμψυχα παθη, περιουσιαν αγχινοιαν ταχος, ενθα δη κυριον, την απασιν απροσιτον δεινοτητα και δυναμιν - επειδη ταυτα, φημι, ως θεοπεμπτα τινα δωρηματα (ου γαρ ειπειν θεμιτον ανθρωπινα) αθροα εις εαυτον εσπασε, δια τουτο οις εχει καλοις απαντας αει νικα και υπερ ων ουκ εχει, και ωσπερει καταβροντα και καταφεγγει τους απ' αιωνος ρητορας·...

Τι δε; Ερατοσθενης εν τη Ηριγονη (δια παντων γαρ αμωμητον το ποιηματιον) Αρχιλοχου πολλα και ανοικονομητα παρασυροντος, κακεινης της εκβολης του δαιμονιου πνευματος ην υπο νομον ταξαι δυσκολον, αρα δη μειζων ποιητης; Τι δε; Εν μελεσι μαλλον αν ειναι Βακχυλιδης ελοιο η Πινδαρος, και εν τραγφδια Ιων ο Χιος η νη Δια Σοφοκλης; Επειδη οι μεν αδιαπτωτοι και εν τω γλαφυρω παντη κεκαλλιγραφημενοι, ο δε Πινδαρος και ο Σοφοκλης οτε μεν οιον παντα επιφλεγουσι τη φορα, σβεννυνται δ' αλογως πολλακις και πιπτουσιν ατυχεστατα.

Παρατεθειμενος δ' ουκ ολιγα και αυτος αμαρτηματα και Ομηρου και των αλλων οσοι μεγιστοι, και ηκιστα τοις πταισμασιν αρεσκομενος, ομως δε ουχ αμαρτηματα μαλλον αυτα εκουσια καλων η παροραματα δι αμελειαν εικη που και ως ετυχεν υπο μεγαλοφυιας ανεπιστατως παρενηνεγμενα, ουδεν ηττον οιμαι τας μειζονας αρετας, ει και μη εν πασι διομαλιζοιεν, την του πρωτειου ψηφον μαλλον αει φερεσθαι, καν ει μηδενος ετερου, της μεγαλοψροσυνης αυτης ενεκα· επειτοιγε και απτωτος ο Απολλωνιος εν τοις Αργοναυταις ποιητης, καν τοις βουκολικοις πλην ολιγων των εξωθεν ο Θεοκριτος επιτυχεστατος· αρ ουν Ομηρος αν μαλλον...